Dziura Stanikowa Wyżnia
Na mapach: 
49°16′02″N 19°52′51″E/49,267219 19,880869
49°16′02″N 19°52′51″E/49,267219 19,880869| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
13 m |
| Deniwelacja |
0 m |
| Wysokość otworów |
1131 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
14 m |
| Ekspozycja otworów |
ku NNW |
| Data odkrycia |
1882 rok |
| Odkrywca | |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.B-09.04 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°16′02″N 19°52′51″E/49,267219 19,880869
| |
Dziura Stanikowa Wyżnia – jaskinia w dolinie Staników Żleb w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej położone jest w masywie Hrubego Regla, powyżej jaskini Dziura Stanikowa Niżnia, na wysokości 1131 metrów n.p.m[1]. Jaskinia jest pozioma, a jej długość wynosi 13 metrów[2].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię tworzy duża sala, do której prowadzi obszerny otwór wejściowy. Odchodzi z niej 5-metrowy korytarzyk[3].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini można spotkać nacieki grzybkowe[3].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię odkrył Gotfryd Ossowski w 1882 roku. Jej plan i opis sporządził Kazimierz Kowalski w 1951 roku[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry polskie. Mapa topograficzna 1:10 000. Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego WP, Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe, 1984.
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 24 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-24].
- ↑ a b c Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego. Jaskinie Doliny Chochołowskiej i dolinek reglowych, Grodzicki J. (red.), PTPNoZ, Warszawa 1991, ISBN 83-00-03525-7.